အေမ....တစ္ခါတစ္ခါ
မြန္းက်ပ္မွုေတြၾကဳံတုိင္း လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရြင္ခဲ့ရဖူးတဲ့
အေဖ့အရိပ္ကုိလြမ္းမိတယ္....ကုိယ္သေဘာနဲ့ကုိယ္ ထြက္လာခဲ့တဲ့ႏုိင္ငံၿခားဆုိတာ
တကယ္ေတာ့ မိသားစုအတြက္ပါ....ဘယ္သူကေတာ့ ကုိယ္အရပ္ေဒသမဟုတ္တဲ့
တစိမ္းတရံေတြၾကားမွာ ေပ်ာ္ပုိက္ေနမွာတဲ့လဲ...လုိအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္သာ
ကုိယ့္ႏုိင္ငံကုိစြန့္ခြာၿပီး ထြက္ခဲ့ၾကတာပါ....
ပီဇာေတြ ဘာဂါေတြ ေကာင္းေပ့ဆုိတဲ့ ဟုိတယ္ၾကီးေတြမွာ စားေနေပမယ့္ အေမ့လက္ရာ အိမ္ထမင္း အိမ္ဟင္းဟာ သားသမီးတုိင္းအတြက္ ထမင္းၿမိန္ေဆးပါ..
ကားေကာင္းၾကီးေတြစီးၿပီး ၿမင့္မားလွတဲ့လူေနမွူအဆင့္အတန္းေတြနဲ့ ေနရလုိ့ အေမ့သမီး ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့လုိ့ အေမထင္ရင္မွားလိမ့္မယ္...မ်ားၿပားလွတဲ့ လစာေငြေတြၾကားမွာ သမီးရဲ့ ႏုပ်ဳိမွုေတြ ဖ်တ္လတ္တက္ၾကြမွုေတြ တတိတိေပ်ာက္ဆုံးလာခဲ့တာ အေမ မသိတာပဲေကာင္းပါတယ္....အဲဒီလုိဘဝမ်ဳိးထက္ အေဖ့ကားအုိၾကီးစီးၿပီး မိသားစုလုိက္ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ခဲ့ၾကတဲ့ ဘဝမ်ဳိးကုိ ၿပန္လြမ္းမိတယ္ဆို အေမယုံမလား....စက္ရုပ္ဆန္ဆန္ရွင္သန္ေနရတဲ့ ဒီဘဝမ်ဴိးထက္စာရင္ ရန္ကုန္မွာေနၿပီး လေရာင္ေအာက္မွာ လဖက္သုပ္တစ္ပြဲနဲ့ မိသားစုစကားဝုိင္းေလးတစ္ခုက ပုိတန္ဖုိးရွိတာေပါ့ အေမ.....
ေငြမရွိရင္ မၿပည့္စုံဘူးလုိ့ သမီးတုိ့သိထားၾကေပမယ့္ ေငြဟာ အရာခပ္သိမ္းမဟုတ္ဘူးဆုိတာ သမီးသေဘာေပါက္သြားခဲ့ခ်ိန္မွာ သမီးကုိယ္တုိင္က တုိင္းတပါးလခစားၿဖစ္ေနၿပီး သမီး ကိုိယ္တုိင္ေတာင္ေပ်ာက္ဆုံးေနခဲ့ၿပီ....
အေမတုိ့ ေၿပာတဲ့ လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ လုိက္ၿဖည့္ဆည္းေပးဖို့အတြက္ သမီးရဲ့မာန တစ္ခ်ုဳိ ့ကို မီးရွုိ ့ပစ္ခဲ့ရေပမယ့္ ငါ့မိသားစုအတြက္ဆုိၿပီး ၾကံဖန္စိတ္ေၿဖတတ္တာ သမီးတုိ့လုိ အၾကီး ေတြေပါ့ အေမရယ္....
ငါ့သမီးၾကီး လိမ္မာတယ္ဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္း အေမဆီက ၾကားဖုိ့အတြက္ သမီးလုပ္ၿပခဲ့ရတာေတြက တနင့္တပုိး...ဒါေပမယ့္ သမီးေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္...ဘာလုိ့လဲဆုိေတာ့ သမီးဆုိတာ အေမကုိနားအလည္ဆုံးလူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနလုိ့ပဲ အေမ....
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့ အေမရယ္....သမီး ငိုခ်င္ေနရင္ေတာင္ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ထိမ္းသြားမွာပါ....တကယ့္ တကယ္မွာေတာ့
သမီးၿပဳံးေနေပမယ့္ မေပ်ာ္ခဲ့ပါဘူး အေမ.....သမီး ေငြေတြအမ်ားၾကီးရေနေပမယ့္ စိတ္မခ်မ္းသာခဲ့ပါဘူး အေမ.....သမီး ဇိမ္က်က်ေနႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့တဲ့ညေတြ ပုိမ်ားလာခဲ့တယ္ အေမ.....အဝတ္ဆင္ဆန္းေတြ မရုိးေအာင္ဝတ္လာႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ သမီး စိတ္ေတြ ပုိ ပိုအုိမင္းလာခဲ့တယ္ အေမ......မိသားစုကိုလုိအပ္ခ်က္ေတြၿဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ေပမယ့္ သမီးမွာ ကြက္လပ္ေတြပုိမ်ားလာခဲ့တယ္ အေမ....
ေၿပးလမ္းေၾကာင္းတစ္ခုမွာ သမီးကေတာ့ေၿပးေနဆဲပါပဲ....သမီးတုိ့ရဲ့ မိသားစုအတြက္.....အေမ့အတြက္ေပါ့....သမီး ေၿပးႏုိင္သေရြ ့ မလဲက်ေသးသေရြ ့ေပါ့ေလ....ေမာပန္းေနေပမယ့္ သမီး ေၿပးေနဆဲပါပဲ.......။
အိေရႊရည္ဝင္း
November 11, 2010 at 10:25pm
ပီဇာေတြ ဘာဂါေတြ ေကာင္းေပ့ဆုိတဲ့ ဟုိတယ္ၾကီးေတြမွာ စားေနေပမယ့္ အေမ့လက္ရာ အိမ္ထမင္း အိမ္ဟင္းဟာ သားသမီးတုိင္းအတြက္ ထမင္းၿမိန္ေဆးပါ..
ကားေကာင္းၾကီးေတြစီးၿပီး ၿမင့္မားလွတဲ့လူေနမွူအဆင့္အတန္းေတြနဲ့ ေနရလုိ့ အေမ့သမီး ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့လုိ့ အေမထင္ရင္မွားလိမ့္မယ္...မ်ားၿပားလွတဲ့ လစာေငြေတြၾကားမွာ သမီးရဲ့ ႏုပ်ဳိမွုေတြ ဖ်တ္လတ္တက္ၾကြမွုေတြ တတိတိေပ်ာက္ဆုံးလာခဲ့တာ အေမ မသိတာပဲေကာင္းပါတယ္....အဲဒီလုိဘဝမ်ဳိးထက္ အေဖ့ကားအုိၾကီးစီးၿပီး မိသားစုလုိက္ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ခဲ့ၾကတဲ့ ဘဝမ်ဳိးကုိ ၿပန္လြမ္းမိတယ္ဆို အေမယုံမလား....စက္ရုပ္ဆန္ဆန္ရွင္သန္ေနရတဲ့ ဒီဘဝမ်ဴိးထက္စာရင္ ရန္ကုန္မွာေနၿပီး လေရာင္ေအာက္မွာ လဖက္သုပ္တစ္ပြဲနဲ့ မိသားစုစကားဝုိင္းေလးတစ္ခုက ပုိတန္ဖုိးရွိတာေပါ့ အေမ.....
ေငြမရွိရင္ မၿပည့္စုံဘူးလုိ့ သမီးတုိ့သိထားၾကေပမယ့္ ေငြဟာ အရာခပ္သိမ္းမဟုတ္ဘူးဆုိတာ သမီးသေဘာေပါက္သြားခဲ့ခ်ိန္မွာ သမီးကုိယ္တုိင္က တုိင္းတပါးလခစားၿဖစ္ေနၿပီး သမီး ကိုိယ္တုိင္ေတာင္ေပ်ာက္ဆုံးေနခဲ့ၿပီ....
အေမတုိ့ ေၿပာတဲ့ လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ လုိက္ၿဖည့္ဆည္းေပးဖို့အတြက္ သမီးရဲ့မာန တစ္ခ်ုဳိ ့ကို မီးရွုိ ့ပစ္ခဲ့ရေပမယ့္ ငါ့မိသားစုအတြက္ဆုိၿပီး ၾကံဖန္စိတ္ေၿဖတတ္တာ သမီးတုိ့လုိ အၾကီး ေတြေပါ့ အေမရယ္....
ငါ့သမီးၾကီး လိမ္မာတယ္ဆုိတဲ့ စကားတစ္ခြန္း အေမဆီက ၾကားဖုိ့အတြက္ သမီးလုပ္ၿပခဲ့ရတာေတြက တနင့္တပုိး...ဒါေပမယ့္ သမီးေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္...ဘာလုိ့လဲဆုိေတာ့ သမီးဆုိတာ အေမကုိနားအလည္ဆုံးလူတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနလုိ့ပဲ အေမ....
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့ အေမရယ္....သမီး ငိုခ်င္ေနရင္ေတာင္ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ထိမ္းသြားမွာပါ....တကယ့္ တကယ္မွာေတာ့
သမီးၿပဳံးေနေပမယ့္ မေပ်ာ္ခဲ့ပါဘူး အေမ.....သမီး ေငြေတြအမ်ားၾကီးရေနေပမယ့္ စိတ္မခ်မ္းသာခဲ့ပါဘူး အေမ.....သမီး ဇိမ္က်က်ေနႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့တဲ့ညေတြ ပုိမ်ားလာခဲ့တယ္ အေမ.....အဝတ္ဆင္ဆန္းေတြ မရုိးေအာင္ဝတ္လာႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ သမီး စိတ္ေတြ ပုိ ပိုအုိမင္းလာခဲ့တယ္ အေမ......မိသားစုကိုလုိအပ္ခ်က္ေတြၿဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ေပမယ့္ သမီးမွာ ကြက္လပ္ေတြပုိမ်ားလာခဲ့တယ္ အေမ....
ေၿပးလမ္းေၾကာင္းတစ္ခုမွာ သမီးကေတာ့ေၿပးေနဆဲပါပဲ....သမီးတုိ့ရဲ့ မိသားစုအတြက္.....အေမ့အတြက္ေပါ့....သမီး ေၿပးႏုိင္သေရြ ့ မလဲက်ေသးသေရြ ့ေပါ့ေလ....ေမာပန္းေနေပမယ့္ သမီး ေၿပးေနဆဲပါပဲ.......။
အိေရႊရည္ဝင္း
November 11, 2010 at 10:25pm
No comments:
Post a Comment